My tu gadu gadu, a tu Marc Jacobs!

Właśnie zostałam zbita z tropu. Tak konkretnie. Wszystko to przez Marca Jacobsa i jego grzybki. Naprawdę. Grzybki. Dużo grzybków. To było moje pierwsze skojarzenie, gdy zobaczyłam jeden z jego projektów. Cholera, to takie dziwne, ale jednocześnie takie piękne. Zapadam się w coraz większy dół. Wszystko to, co do tej pory sobie w głowie notowałam trafił piorun, albo kamień... albo cokolwiek. Tak czy owak Marc namieszał mi w głowie i perfidnie pokazał mi, że jestem jednak modową hipokrytką. Dlatego od dzisiaj nie ma, że nie lubię abo, że lubię. Będę się wałęsać i wpadać ze skrajności w skrajność. Trudno się mówi.

Kolekcja jesienno-zimowa Marca Jacobsa jest tak ekspresyjna, tak duża, często nieforemna. Ale to dobrze, w tym przypadku. W przypadku tego Mistrza, który nigdy nie stosuje trenów. Jeny, jak ja kocham samowolkę! On centralnie robi co chce i jak chce. Nie ma, że modne jest TAMTO, bo on woli TO drugie. Marc ma takie magiczne wyczucie, taką esencje, z której tworzy najlepsza herbatę. Każde jego dzieło wydaje się być cholernie natchnione, tak artystyczne i estetyczne, że głowa mała. Detal, szczegół, kolor, materiał tworzą razem harmonię, która po prostu daje nam pstryczka w nos. Nawet jeśli ktoś jest,, powiedzmy hejterem wszystkiego co dziwne i pozornie nie do noszenia. No bo szczerze. Mnóstwo jest takich projektantów, którzy stworzą coś co podchodzi pod mop, myśląc, że założy to ktoś oprócz Gagi, której już się najwyraźniej pomysły kończą.
To co Jacobs tworzy to już pewien kanon, pewna maniera, która pozostaje nieziemna  Jego nie da się skopiować  Widzisz projekt... i wiesz, że to Marc. Po raz kolejny ważna jest dusza,inwencja i klimat kolekcji. Bo to zwiastuje nam piękna zimę.

Widać mnóstwo kolorów od tych ciemnych, aż do delikatnych obijających się o pastele. Mamy bardzo dużo  pięknych asymetrycznych i geometrycznych elementów i wzorów, które dla kogoś nieinteresującego się modą mogą wyglądać jak jakieś dziwaczne szmaty, które tworzył jakiś doktor z piorunem przy głowie i nudnym życiem. To wszystko wygląda tak abstrakcyjnie, grzybkowo, okrągło że aż chyba zrobię truchcikiem 100 kółek wokół domu.

Podsumowując:
Przepiękne połączenie klasyki i elegancji z nowatorstwem i duszą. Czysty artyzm i end of story.